“Zet dat melkpak terug,” commandeerde ze.
De jongen gehoorzaamde onmiddellijk. Met zijn rug tegen de koelkastdeur, keek hij toe hoe zijn moeder de lippenstift van het aanrecht pakte. Van een duur merk, aan de gouden dop te zien. Zijn mond vertrok in een strakke streep. Vast van een van haar rijke, getrouwde klanten.
Van opzij wierp ze hem een venijnige blik toe. “En nu verdwijn je.”
Hij zei niets. Mag die kerel soms niet weten dat je een zoon hebt die vanaf middernacht stemgerechtigd is?
In de spiegeling van de ovendeur tuitte zijn moeder haar lippen en stiftte ze rood. De wijde mouwen van haar kanten kimono vielen langs haar onderarmen naar beneden. Als vleugels van een vleermuis.
“Wat sta je daar nog,” bromde ze, haar ‘vleugels’ ongedurig naar hem uitslaand.
Gedwee pakte hij zijn zware rugzak van de keukenstoel. Zal ik haar vertellen dat ik behalve dat dikke kwantumfysicaboek ook mijn paspoort en een vliegticket ingepakt heb?
Zijn moeder passeerde hem. Onder haar zware parfum rook hij de zoete geur van blauwe druifjes. Hij slikte droef. Van toen we met z’n drietjes nog gelukkig waren.
Terwijl ze haar voeten in een paar hoge hakken wurmde, hoonde ze: “Je bollebozenvriendjes zitten vast al op je te wachten, boekenwurm.”
Afkeurend schudde hij met zijn hoofd. Daarom dus ga ik bij je weg.
Hij gooide de rugzak over zijn schouders. “Dag, mam,” zei hij kil. Ik zal pa de groeten van je doen.
Opeens stond ze bij hem, met een vreemde, weemoedige blik in haar ogen. Zwijgend gaf ze hem een kus op de wang. Overrompeld, sloeg zijn hart een slag over. Wil je dat ik blijf? Maar zijn verlangen naar haar liefde werd onverbiddelijk weer de kop ingedrukt.
“En waag het niet om voor het donker terug te zijn!” riep ze hem na, terwijl ze hem daar liet staan en naar haar ‘werkkamer’ vertrok.
In het huis waar hij al die jaren doorbracht viel een stilte. Misschien kom ik ooit nog terug. Maar diep in zijn hart wist hij dat hij nog een lange weg te gaan had, voordat hij dat verleden weer onder ogen kon komen. Vastberaden trok hij de voordeur dicht en liep het tuinpad af. Mijn toekomst eerst.